Wat ik leerde uit 2 jaar relatie. Over ons samen, over de liefde maar zeker ook over mezelf.

Ik leerde S. kennen op café, terwijl zijn vriend mijn vriendin stond te versieren. Ondertussen is dat al negen jaar geleden. Er was op dat moment helemaal geen sprake van liefde. Integendeel. We werden vrienden die samen uitgingen en elkaar steunden in het vrijgezellen leven. Dat bedoel ik dan ook letterlijk, we bespraken elkaars dates en luisterden naar elkaars onzekerheden bij beginnende relaties. Hij steunde me ook bij het opzetten van www.metmemee.com, mijn eigen website in de zoektocht naar mijn droomprins.

Hoe het begon

Hij zag me op mijn mooiste momenten, maar zeker ook op mijn minste. Zo kwam hij mij soep brengen, wanneer ik ziek in bed lag. En ja, hij hield mijn haar vast wanneer de drank me te veel wad geworden.

En toen vertrok ik op een bijzondere reis. Een reis die veel bij mij losmaakte. Ik vertrok naar een Grieks eiland met Beyond Borders. Het was een reis gebaseerd op Expeditie Robinson, maar dan zonder camera’s. Ik werd, met 19 andere onbekende deelnemers, gedropt op een eiland waar we enkel met rijst en een yoga matje moesten overleven. De honger en de barre omstandigheden deden me niet zoveel. Het was de intense tegenstrijdigheid met de andere deelnemers. Het ene moment hadden we elkaar nodig om te overleven en het andere moment moesten we tegen elkaar strijden om extra eten te kunnen winnen. 

Zoals in de sprookjes

Ik besefte toen hoe belangrijk mijn vrienden en familie waren. En hoe mooi het leven was. Ik voelde me plots zo intens gelukkig met wie ik was en wie ik rondom mij had.
S. kwam me oppikken op de luchtwegen. Ik zag hem in de verte staan, en plots stond de wereld stil. Ik voelde het vuurwerk waar ik zo lang naar op zoek was. Wat ik al een tijdje wist, voelde ik nu zo intens. Ik hou van hem.

Van beste vriend naar droomprins

Onze liefde bestaat nu 2 jaar. Het is waarschijnlijk ontzettend cliché, maar echt eerlijk, ik wist niet dat liefde zo mooi kon zijn. Ik ben nu zo ontzettend dankbaar dat ik volhield in mijn zoektocht. Al kenden we natuurlijk ook onze uitdagingen. Van beste vrienden naar liefdespartners gaan, was daar al één van.

Dit is wat ik uit onze 2 jaar samen heb ontdekt. Over ons samen. Over de liefde. Maar zeker over mezelf.

Het verliefdheidsgevoel blijft!

Ik ben héél lang vrijgezel geweest. Niet omdat ik geen goeie mannen tegen kwam. Integendeel, er waren er heel wat bij waar ik zeker een relatie mee zag. Maar ik wou vuurwerk. Door de knieën zakken wanneer je elkaar ziet. Niet kunnen eten. Dat giechelend gevoel. De hele tijd alleen maar aan de andere kunnen denken. En dat vuurwerk heb ik pas gehad toen mijn lieve S. me op de luchthaven in Eindhoven opwachtte. Het was echt. Zoals in de films.

Al snel kreeg ik te horen dat het vurige, hartstochtelijk verlangen wel snel weer zou gaan verdwijnen. Passie en hartstocht zouden voorbij gaan. Maar niets is minder waar!
Ik krijg nog steeds kriebels wanneer hij in mijn ogen kijkt of wanneer hij zijn hand op mijn been legt. Ik krijg zelfs nu kriebels, gewoon terwijl ik aan hem denk.

Wat ik wel ontdekte is dat het niet vanzelf gaat. Je bent elk met je eigen ding bezig. En er is inderdaad sleur. Wat ik doe?

Ik zet mijn ‘roze bril’ op. 

Figuurlijk dan. Ik kijk dan naar hem en laat in mijn hoofd al zijn mooie eigenschappen langskomen. Ik sta ook dikwijls stil bij waarom wij zo fantastisch samen zijn. Dat klinkt natuurlijk niet echt romantisch, maar eerder als een gerichte opdracht. Maar het werkt wel. Je kan je gedachte ook hierbij sturen. En in een paar seconde voel ik weer dat vuurwerk. En tja, hij ziet ook direct wanneer ik dat dan voel.

Ik plan echte verbindende momenten met ons twee. 

Activiteiten waar we uit onze comfort zone worden gehaald en momenten met plezier en avontuur. Zo schrijven wij verder aan ons liefdesverhaal. Samen herinneringen maken die een intense impact op onze relatie hebben.

Ik blijf mijn diepste en gekste gedachtes delen. 

Net zoals we dat deden toen we nog onzeker in elkaars armen lagen. Ik vertel hem mijn gekke gedachtekronkels, welk leuk artikel ik gelezen heb of wat er mij geraakt heeft. Dat hoeven geen grote momenten te zijn. Die kleine gedachtes maken wie ik ben. En dat wil ik met hem blijven delen.

Zie je me nog graag? De 5 liefdestalen.

Ik denk dat het zo na onze eerste grote ruzie was, dat ik hem vroeg of hij me nog graag zag. Ik had toen geen idee waar deze vraag vandaan kwam, maar ik voelde wel dat ik bevestiging van hem wou.
Het eigenaardige was dat hij daar in eerste instantie heel giechelend over deed. Dat maakte mij kwaad. Het is toch een eenvoudige vraag? 

Zie je me graag?

Hij reageerde daar verstard op. Dat maakte mij weer heel onzeker.
Ik begreep van mezelf ook waarom ik bevestiging nodig had. Door het stellen van de vraag werd ik van een zelfstandige sterke vrouw die haar eigen boontjes kan doppen, plots een behoeftige, zwakke vrouw. Alle daaropvolgende discussie kregen een heel andere dimensie.
We hebben daar ontzettend veel over gepraat maar we konden de essentie niet vatten. Het bleef een pijnlijk openstaand punt dat zo nu en dan eens naar boven kwam.

Tot ik een artikel las over de verschillende liefdestalen. De liefdestaal is de taal waarin jij je liefde uitdrukt en hoe je zelf het liefst liefde ontvangt. Volgens Gary Chapman zijn er 5 liefdestalen, en hebben we allemaal één voorkeurstaal. Gary definieert 5 talen : zorgzaamheid, positieve woorden, tijd en aandacht, lichaamscontact en attentie/cadeautjes.

Mijn liefdestaal is niet de zijne

Bij mij is dat dus duidelijk een combinatie van positieve woorden maar ook tijd en aandacht. Met de vraag ‘zie je me nog graag?’ zoek ik niet direct naar een bevestiging van zijn liefde voor mij. Dat is niet wat ik nodig heb. Wel de waardering en de aandacht voor ons samen.
Ik zag ook plots heel duidelijk dat hij mij ook elke dag vertelt dat hij me graag ziet. Niet in woorden, maar in zijn liefdestaal : zorgzaamheid en lichaamscontact. 

Nu hoor ik elke dag zijn liefdestaal, wanneer hij een tasje thee voor me maakt of wanneer hij de verwarming hoger zet als hij voelt dat ik koude vingers heb. Gelukkig laat ik me graag verzorgen, dus zijn liefde hoor ik nu echt heel veel!

Doe zelf eens de test

Ken jij de liefdestaal van je partner? Doe dan zeker eens de test op https://liefdestalen.nl/test-je-liefdestaal/

Ruzie maken : de magische relatie ratio bij het ruzie maken en een oud wijsheid ‘gelijk of geluk’.

Ruzie maken vind ik echt verschrikkelijk. Het maakt voor mij steeds meer kapot dan goed en bovendien kost het enkel negatieve energie. Voor mij is ruzie maken hetzelfde als elke keer een steen wegnemen uit een stevig muurtje. Je weet dat er een moment komt dat het in elkaar stuikt.

Ik probeer ruzies dan ook steeds zoveel mogelijk te vermijden. Waardoor ik er natuurlijk ook niet beter in werd. Maar S. maakte me al snel duidelijk dat ik niet gewoon weg kon lopen tijdens een ruzie. We moesten er door. Samen.

Nu, 2 jaar later, is ruzie maken nog steeds mijn achillespees in deze relatie en ik heb nog een hele weg af te leggen.
De volgende ontdekkingen hielpen me wel al wat vooruit :

Je wil elkaar geen pijn doen

In een relatie hebben jullie beide het beste met elkaar voor. Uit een interview met Cynthia Ghysels – life planner – gaf ze mee dat het belangrijk is te onthouden dat we iedereen in een relatie gewoon gelukkig wil zijn en dat we elkaar willen gelukkig maken. Het laatste wat je wil is elkaar pijn doen. Dat probeer ik me dan ook voor ogen te houden wanneer ik tijdens een ruzie mij gekwetst voel. Hij doet dat met die bedoelding. Integendeel, hij wil gewoon eerlijk en open zijn. En ja, soms kwetst dat. Door weg te blijven van het idee dat hij dat doet om me te kwetsen, kan ik me gemakkelijker concentreren op wat hij nu juist bedoelde en hoe we samen er uit kunnen geraken.

Gelijk of geluk. 

Je kan tijdens een ruzie bewust kiezen voor je gelijk of voor je geluk. Meestal is je eerste reactie in elke discussie om eens goed uit te leggen wat die andere verkeerd ziet. Voor je het weet gaat jullie ruzie enkel daar over. Door bewust te kiezen voor geluk, kan ik het grotere plaatje zien. Ik voel ik dat wanneer ik die keuze maak, mijn houding verandert en ga zoeken naar een oplossing.

De magische relatie ratio. 

John Gottman heeft veel onderzoek gedaan naar wat relaties nodig hebben om succesvol te zijn. Hij ontdekte dat gelukkige koppels in hun interactie een 5:1 score hadden. Elke relatie kent ruzie, maar als je in je relatie voor elke negatieve interactie ook 5 positieve interacties hebt, dan is dat ok. Ik ben best een cijfer freak. Op cijfers kan je rekenen. Dus die ratio stelde me zeker wat geruster. Nu besef ik dat we tijdens een ruzie niet enkel stenen uit ons muurtje weg halen, maar er ook gewoon heel veel nieuwe bij zetten. Door te luisteren naar elkaar, elkaar te beamen in onze gevoelens, empathie te tonen of door zelfs af en toe te grappen tijdens de ruzie. Het helpt echt!

Je kan elkaar graag zien, zelfs als wanneer je het niet eens bent met elkaar. 

Een hele tijd geleden vroeg ik aan Ali Mahlodhji, een bekende ondernemer in Duitsland, hoe hij wist dat hij zijn vrouw graag zag. Hij antwoordde dat hij dat wist toen hij besefte dat hij haar graag zag zelfs toen ze aan het ruzie maken waren. Dat leek voor mij echt wereldvreemd. Iemand graag zien terwijl je lijnrecht tegenover elkaar staat, dat kan per definitie toch niet? Wel, het kan dus wel. Je moet er gewoon voor durven openstaan en je liefdesgevoel ook toelaten wanneer je het niet eens bent met elkaar. En, tja, dat maakt een ruzie natuurlijk direct veel gemakkelijker.

Praten, babbelen, kletsen en dan nog eens praten

Ik vermoed dat iedereen weet dat praten belangrijk is in een relatie. Maar ik ontdekte dat het dieper zit dan praten. Het gaat over steeds bereid zijn om te blijven communiceren met elkaar. Ook wanneer je een slechte dag hebt, wanneer je pijn hebt of wanneer je kwaad bent.

Als vrijgezel kon ik de buitenwereld buiten laten

Toen ik vrijgezel was en een slechte dag had, kon ik de wereld buiten sluiten door heel eenvoudig de deur van mijn appartement te sluiten en mijn gsm ver weg te leggen. En dat gebeurde best regelmatig. Een naar gesprek op het werk, weer die periode van de cyclus of gewoon een slecht humeur. Ik haastte me naar huis, deed de deur op slot en als er niets dringend op de planning stond, kwam ik pas weer buiten wanneer ik me helemaal beter voelde.

Dat lukt dus niet in een relatie. Erger nog, door te zwijgen maakte ik S. heel onzeker. Ik herinner me nog goed de eerste keer dat dat gebeurde. Bij gebrek aan een huisdeur, sloot ik me op in de slaapkamer. Ik kwam pas terug naar beneden wanneer ik erdoor was. Wanneer ik, wat me dwars zat, een plaats had gegeven. Ik was ontzettend verbaasd dat S. hier helemaal niet blij mee was. 

Praten, praten en nog eens praten

Door mijn emoties zelf op te lossen, sloot ik hem volledig buiten en maakte ik hem dus onzeker over onze relatie. Nu probeer ik ook deze momenten te delen. Al is het echt niet gemakkelijk om te blijven praten, ook wanneer je minder goed in je vel zit.