Relaties, hoe doe je dat? Een vraag die ik me stelde, maar Karin Wagenaar was me voor. En waarschijnlijk nog vele anderen, maar zij schreef er een boek over met dezelfde titel.
Ik heb het gelezen en krabbelde er net niet een tweede boek bij in de kantlijn. Wie het boek wil lenen, zal het mijne erbij moeten nemen.
[Verder in deze tekst – bij de drie 
lees je door welke kleine gebaren ik voel dat mijn lieve S. mij zo graag ziet. En ik hem natuurlijk ook!]
Toen het boek van Karin uit was, las ik mijn ‘boek’ even na en dat ging onder andere over hechtingsstijlen. Iets wat ik intussen wel kende, maar nu pas echt leek te begrijpen. Over hoe ik mijn niet aflatende zoektocht naar vuurwerk in een relatie ook in kleine gebaren kan vinden. En ook over waarom dopamine en adrenaline de perfecte doping zijn als je het cliché “werken aan je relatie” in de praktijk wil brengen.
Hechtingsstijlen
Wie het niet kent, en het intussen nog niet is gaan googelen, moet weten dat er vier types zijn. Dat het veel, zo niet alles te maken heeft met je jeugd en je ouders. Als je geluk hebt, en dat hebben ongeveer de helft van jullie, dan ben je veilig gehecht. Dat is als je zo’n beetje de juiste balans hebt gevonden tussen je verbonden voelen en zelfstandig zijn. Als je wat minder geluk hebt, ben je één van de andere drie types. Die zijn wat te veel van het ene of het andere.
Als je het jezelf moeilijk wil maken, of de relatietherapeuten een bovenmodaal inkomen gunt, moet je vooral een relatie beginnen met een type waarmee je niet overeenkomt.
Dit boek maakte de theorie voor de eerste keer écht begrijpelijk voor mij. Er staat ook een eenvoudige vragenlijst bij om jouw stijl te leren kennen.
Wil je de test zelf eens doen? Ze staat in het boek en ik wil het zeker eens aan je doorsturen. Er staan er ook talloze op internet. Jullie kunnen er een hele avond mee vullen als jullie een keer geen tv willen kijken. Ik voel me niet verantwoordelijk voor het verloop van rest van de avond!
Die kleine gebaren die hij doet
Wie mij een beetje kent weet dat ik grote fan ben van de romantische en sprookjesachtige liefde. Te veel vuurwerk en rozenblaadjes, dat bestaat voor mij niet. Dit boek deed me nadenken over de kleine gebaren, de alledaagse attenties of zinnetjes die we tegen elkaar zeggen. Dat mijn lieve S. elke nacht zijn hand op mijn dij legt en dat die daar ’s morgens dan soms nog ligt. Dat hij zonder iets te vragen de radio stiller zet wanneer ik bij hem in de auto stap, want zo heb ik het liever. Of dat hij een lading van mijn favoriete chocoladewafels (Leo wafels) meebrengt van de supermarkt. Voor de zekerheid. Omdat ze er nog zullen zijn wanneer ik ze nodig heb.
Oh, wat zie ik hem toch graag! Bijna net zo veel als de chocoladewafels.
Extra bonus
Als je nu denkt dat daarmee mijn behoefte aan romantiek gestild is, moet ik je teleurstellen. Maar ik ben me er nu wel meer van bewust dat ik die extra bonus heb getroffen.
Emotioneel geprikkeld worden voor de romantiek
En tenslotte dat cliché: liefde is een werkwoord. Je vraagt je soms af waarom je op het einde van een werkdag daar dan nog aan zou beginnen. In het boek wordt verwezen naar een onderzoek waarbij mannen eerst een gevaarlijke brug moesten oversteken en daarna door een leuke vrouw werden aangesproken. Niet direct het ideale recept voor een topdate, denk je dan. In elk geval niet voor de mannen. Ik ben benieuwd naar wat hun openingszin was, eenmaal aangekomen. Wat bleek? Door de stress stonden die veel meer open voor de toenadering van de vrouw.
Je moet nu niet direct je partner in het open slaapkamerraam op jou laten wachten, maar je mag wel onthouden dat emotioneel geprikkeld zijn – of dat nu door angst, blijheid of verdriet is – een mens gevoeliger maakt voor romantiek. Je zal daar vast al allerlei dingen bij aan het verzinnen zijn die je je partner kan aandoen, maar het kan ook gewoon door nieuwe dingen samen te doen. Dat is op zich al spannend, en je kan voor de zekerheid ook iets kiezen waar jullie beiden een beetje bang voor zijn. Dat geeft stress hormonen vrij zoals dopamine en adrenaline.
Ook rozen geven stress
Ik begrijp intussen ook waarom rozen krijgen net wat meer gevolgen heeft dan andere bloemen. Die doornen zitten er dus niet voor niets.
Een belangrijk ingrediënt bij Butterfly Moments
Dat is natuurlijk ook wat we doen bij Butterfly Moments. Door samen iets nieuws te doen, trek je automatisch naar elkaar toe. En je voelt alles direct sterker aan. Dat zie ik bijvoorbeeld telkens weer wanneer de camera en spotlichten worden opgesteld om de pottenbak-scène uit de film Ghost op te nemen. Spannend. Maar jullie doen het samen. Dat geeft instant butterflies.
