Foto : Joke van Ans Photography
Tekst : Annick van Letters & Pixels

Er was eens …
een Facebookpost

De enige gemeenschappelijke vriend van het koppel had op Ronalds Facebookpost over het heengaan van Zino, zijn golden retriever, gereageerd.
Isabelle: “Ik had die post gezien en het raakte me dat iemand zijn verdriet durfde tonen op Facebook. Ik heb Ronald toen veel sterkte gewenst.”
“Dat triggerde me”, zegt Ronald, “want van iedereen die op die post reageerde, was Isabelle de enige die ik niet kende. Dus stuurde ik haar een berichtje via Messenger.”
“En zo raakten we aan de praat”, vult Isabelle aan. Al snel bleek dat ze allebei single waren en vlak bij elkaar woonden.

Maar van liefde op het eerste gezicht was geen sprake.
“Nee,” geeft Isabelle toe. “Ik vond hem eigenlijk een beetje een alfamannetje omdat er op zijn profiel vooral selfies bij zijn auto stonden of updates van de vele kilometers die hij gelopen of gefietst.”
“En ik vond haar nogal gereserveerd toen ik op haar profiel keek”, zegt Ronald.

En toch stuurde Ronald kort daarna een berichtje naar Isabelle toen hij bij haar in de buurt was gaan mountainbiken.
“Ik had zin om een terrasje te doen”, vertelt hij. Maar in volle coronatijd was alle horeca natuurlijk gesloten waarop Isabelle hem antwoordde dat haar terras open was. Even later arriveerde Ronald in zijn fluogele fietstenue op zijn fiets.
Isabelle toverde enkele hapjes tevoorschijn en er werd cava gedronken.
“Het was heel gezellig”, vertelt Ronald.
Zo gezellig dat Isabelle hem zes uren later, om half twee ‘s nachts, naar huis moest brengen met de fiets in de koffer. “Niet omdat ik dronken was hoor”, zegt Ronald, “maar ik had geen licht op mijn fiets.”
Isabelle: “We hebben die avond aan een stuk door gepraat en gelachen.”
“Ja, ik had direct een goed gevoel toen ik haar zag. Ze was helemaal niet zo gereserveerd als ik dacht.”

Enkele dagen later ging Isabelle op bezoek bij Ronald. Op een bepaald moment ging het gesprek over een berichtje dat veel had teweeggebracht bij Isabelle… en volgde de eerste kus. “Op initiatief van Ronald”, lachen ze beiden.

Flapuit

Een derde en vierde date volgden heel snel.
“Het dekseltje past op het potje”, glundert Isabelle. “Er zijn heel veel dingen waarover we hetzelfde denken en we zijn hoopvol voor de toekomst.”
“Het was eigenlijk heel vreemd”, herinnert Ronald zich. “Ik had totaal geen klik met de foto van Isabelle op Facebook, maar tijdens die eerste avond gebeurde alles van in het begin heel spontaan. Onze babbel, haar lichaamstaal … het voelde meteen goed.”
“Ik ben tijdens die eerste avond onmiddellijk heel open geweest tegen Ronald. En hij wist meteen hoe ik dacht over al zijn selfies op Facebook”, lacht ze.
Misschien een beetje te flapuit? Ronald ontkent: “Ik vond dat eigenlijk wel tof dat ze dat zo eerlijk zei tegen me.”

Is het die directheid die Ronald aantrekkelijk vindt aan haar?
“Ik wil inderdaad geen al te gemakkelijke vrouw”, lacht hij. “Ze mag gerust wat tegengewicht bieden. En ja, haar persoonlijkheid trekt me enorm aan.”
“Ik vind het heerlijk hoe Ronald in het leven staat”, vult Isabelle aan. “Hij neemt een relatie serieus. En ik vind hem zo’n schatje.”

Ook al is alles snel gegaan voor dit prille koppel, van samenwonen is nog geen sprake.
“Zo kunnen mijn kinderen van 11 en 14 nog wat wennen aan de situatie”, zegt Isabelle.
Na een huwelijk van 17 jaar viel het veilige nest voor de kinderen weg en daar voelde Isabelle zich schuldig over. “Ze zijn 9 dagen bij mij en 5 dagen bij hun papa. Ik beschouw mezelf nu dus een beetje als hun veilige bakermat. En ik wil dat ze weten dat zij nog altijd op de eerste plaats komen, ook al heb ik nu een nieuwe partner.”
“Bovendien gaan ze met de fiets naar school, dus ook praktisch gezien is verhuizen voorlopig geen optie voor mij.”

Isabelle is van bij het begin heel open geweest tegen haar kinderen over haar relatie met Ronald. En het klikt goed tussen hen. Ook de kinderen van Ronald komen goed overeen met Isabelle. “Op een avond zei ik tegen zijn zoon, die voor bakker leert, dat ik zo’n bakkerstenue wel indrukwekkend vind en vroeg hem zonder nadenken of hij die eens wou aandoen. Nooit gedacht dat een jonge gast van 16 even later spontaan zou poseren in zijn beroepsuniform”, zegt ze. “En hij bakt ook regelmatig iets lekkers voor iedereen: speculaas, notenbrood, noem maar op.”

De ideale test

Door corona hebben deze twee fijne mensen elkaar in een korte periode goed leren kennen. Ze hebben veel tijd samen doorgebracht en al enkele tripjes gemaakt. Het eerste al na zes weken.
“Dat was meteen een goede test”, zegt Ronald. “Door zo snel samen op reis te gaan, zouden we ook geen tijd verloren hebben mocht blijken dat we toch niet bij elkaar hadden gepast … Maar het was een perfecte reis.”

Deze twee positivo’s zien de toekomst wel zitten samen. Eind april zijn ze bijna een jaar samen en hopen ze nog eens een tripje naar Lissabon te maken, als het mag natuurlijk … “Niet om te vieren dat we 1 jaar samen zijn, want dat vieren we elke dag”, lacht Ronald. “Maar gewoon omdat we allebei grote levensgenieters zijn.”

Het is mooi om de prille liefde tussen hen te zien bloeien. We gunnen hen nog vele gelukkige jaren samen.