Foto : Joke van Ans Photography
Tekst : Annick van Letters & Pixels

Er was eens …
een passie voor arbeidsrecht

Chantal en Rudi hadden enkele gemeenschappelijke kennissen en kwamen elkaar rond het jaar 1997 al wel eens tegen op café. Al snel bleek dat ze arbeid en arbeidsrecht als gemeenschappelijke raakpunten hadden.

“Ik was toen bezig met sociale wetgeving en belde Rudi, die als advocaat gespecialiseerd is in die materie, regelmatig om advies in te winnen”, vertelt Chantal. “Ik herinner me dat ik zijn stem al van in het begin heel aantrekkelijk vond, maar mijn telefoontjes waren nooit met een dubbele intentie. Al weken we tijdens die vele gesprekken steeds meer en meer af”, lacht ze.

Rudi woonde in Leuven en Chantal moest voor haar werk steeds vaker in Leuven zijn. Dus spraken ze regelmatig af om iets te gaan eten.
De vlam sloeg over en binnen het jaar waren ze getrouwd. We schrijven september 1999.
“Ik was toen al 35 dus we moesten ons haasten als we nog onze gouden bruiloft wilden vieren”, grapt Rudi.
“Alles gebeurde heel snel, maar vooral ook heel intuïtief. Het voelde gewoon erg goed”, vertelt Chantal.

Als ze nadenken over wie de eerste kus heeft ingezet, komen ze overeen dat dit wel Chantal moet geweest zijn.
“Ik was nogal verlegen”, bekent Rudi, “en ik moet toegeven dat ik me dat moment niet meer zo goed herinner.”
“Het is ook al bijna 23 jaar geleden”, vult Chantal aan, “en die eerste kus zal zo eerder stoemelings gebeurd zijn bij het afscheid na een van onze etentjes.”

Het huwelijksaanzoek in het restaurant van Frank Fol herinneren ze zich wel nog als de dag van gisteren. “Ik heb de vraag toen direct bij het aperitief gesteld, ik wou gewoon niet langer wachten”, aldus Rudi.

Schilderijen voelen

Het eerste jaar dat het koppel samen was, was heel intens en druk. Ze gingen samenwonen, trouwden en een dag na hun huwelijksreis ging Rudi aan de slag als zelfstandig advocaat.
Hij was daarvoor pleiter bij de vakbond, maar de drang om zelfstandig te worden, dook steeds vaker op. Mede dankzij een extra duwtje van Chantal zette Rudi de stap.

Ook Chantal koos 10 jaar geleden voor het ondernemerschap en runt nu haar eigen selectiekantoor. Haar creativiteit viert ze bot in haar prachtige kunstwerken. Hoe is dat gelopen?
“Ik schilderde als kind al graag, maar eigenlijk heb ik die passie hervonden dankzij Rudi”, aldus Chantal.
“Tijdens zijn vrijgezellenavond hadden vrienden geblinddoekt 3 grote doeken beschilderd, maar ik vond die werken niet mooi en wou ze niet ophangen. Ik besloot om een stukje van die doeken te bewaren en hierrond te schilderen. Heel intuïtief gebeurde dat niet met penselen, maar met mijn handen en allerlei andere materialen. Rudi is blind en ik wou dat hij het schilderij toch op een of andere manier kon ervaren”, vertelt Chantal gepassioneerd, “dat is de aanzet geweest.”
“Chantal gebruikt inderdaad veel textuur in haar werken. Mijn favorieten zijn de schilderijen waarin koffiegruis is verwerkt”, laat Rudi weten, “wat ruwer, maar toch niet hard.” “Dus eigenlijk een beetje zoals ik ben”, lacht Chantal.

‘t Jonk en PB

Chantal en Rudi hebben zelf geen kinderen, maar bieden wel een warm nest aan hun gastdochter Kayra en de kat Poesbeest (PB). Kayra kwam 5 jaar geleden via AFS uit Turkije. PB kwam van bij de buren 70 m verderop.
De kat mochten ze houden van de buren, want die werd toch maar weggejaagd door hun honden.
“En ‘t Jonk is gelukkig veel langer gebleven dan dat ene jaar”, vertelt Chantal. “Kayra zit ondertussen in haar laatste jaar ingenieur-architect hier in Leuven. En we zijn zo trots op haar.”

Als koppel zijn ze niet de grootste romantici, of toch niet in de stereotiepe betekenis, bekennen ze.
“We houden wel van een kaarsje op tafel”, zegt Chantal, “maar romantiek is voor mij bijvoorbeeld ook samenwerken aan een project. Dat kan heel krachtig zijn.”

“We hebben het goed samen en we amuseren ons”, aldus Rudi. Samen eens naar de sauna, een wandeling maken … Ik word nog altijd heel gelukkig van het speelse karakter van Chantal en we voelen ons echt verbonden met elkaar.”

“Doorgaans is het hier heel vrolijk bij ons thuis en hebben we heel weinig ruzie” vertelt hij nog. “Waar het soms wel eens botst, is dat Chantal een echt pietje-precies is terwijl ik wat nonchalanter ben. Maar net dat apprecieer ik dan weer in haar, dat zij veel strikter is en me af en toe eens terugfluit.”

Tegen de stroom in

Voorlopig zijn ze niet van plan Leuven te verlaten.
“Professioneel gezien is het verstandig om in Leuven te blijven”, zegt Chantal. “Rudi moet regelmatig gaan pleiten in Brussel en omstreken. En ik heb mijn selectiekantoor dat zich focust op de regio rond Leuven.”
“Later wil ik wel terug naar Limburg”, moet Rudi toegeven.
“Ja, het zou fijn zijn om op onze oude dag dichter bij familie te zijn …”

Dit koppel laat alles dat op hun pad komt, gebeuren, maar durft soms ook samen tegen de stroom ingaan.
Deze twee sterke, lieve en oprechte mensen appreciëren elkaar enorm en weten wat ze aan elkaar hebben. Liefde kan toch mooi zijn.