Foto : Joke van Ans Photography
Tekst : Annick van Letters & Pixels

Er was eens …
Cheyla

Anali en Adil leerden elkaar in 2003 kennen via Cheyla, een gemeenschappelijke vriendin.
“Die zomer gingen Cheyla, ik en nog wat andere meisjes heel vaak uit. Maar niemand van ons had een auto, waardoor het niet altijd evident was om ergens te geraken”, vertelt Anali.
Dat veranderde eind augustus: Adil, die ook bevriend was met Cheyla, kwam toen terug van een maand vakantie in zijn thuisland, Marokko. “En hij had dus wel een auto”, lacht Anali.

De weekends daarna gingen ze altijd samen uit, maar was er niets meer dan vriendschap tussen de twee.

“Ik zag Anali wel zitten”, geeft Adil toe. “Maar ik dacht dat ze ‘out of my league’ was. En ik zag ook dat ze een heel serieus meisje was, maar ik was toen niet echt op zoek naar iets serieus. Dus liet ik het maar zo”, aldus Adil.

“Ik had op dat moment een vriendje, dus ik stond sowieso niet open voor iemand anders”, vertelt Anali.

Een weekje na hun eerste ontmoeting pikte Adil Anali op aan het restaurant waar ze werkte.
Maar omdat Cheyla die avond niet mee kon, waren ze enkel met hun tweetjes en gingen ze gewoon iets drinken op de Groenplaats in Antwerpen. “Ik wou niet alleen met hem naar een discotheek want dat zou een soort date geweest zijn”, vertelt Anali. “We hebben toen zooo’n goede babbel gehad. Echt heel plezant. En we ontdekten dat we veel dingen gemeen hadden.”

Uiteindelijk gingen ze daarna toch nog even uit omdat het zo gezellig was. “Maar dat was puur vriendschappelijk, er is niks gebeurd. Ik dacht wel bij mezelf “Amai da’s eigenlijk wel een heel goede en respectvolle jongen”, gaat Anali verder. “En ik had toen wel zoiets van ‘Er is niks gebeurd, maar ik ga op een bepaald moment toch wel eens iets proberen’”, lacht Adil.

Eindelijk

Dat Adil een boontje voor Anali had, was al snel duidelijk voor haar. “Na het uitgaan bracht Adil altijd iedereen naar huis. Maar dat gebeurde nooit in de meest logische volgorde zodat hij mij als laatste bij hem in de auto had. Heel subtiel …”, schatert Anali. “Ik was ook het enige meisje dat hij in de discotheek naar het toilet begeleidde. En ik vond dat wel lief, ja”.

Op 27 september sloeg de vonk tussen de twee echt over. Die zaterdagavond haalde Adil zijn beste dansmoves boven en raapte hij al zijn moed bijeen om Anali te kussen. “Ik was verrast dat Anali me terugkuste. Mijn geluk kon niet op!” glundert Adil.
Het feit dat ze effectief op de kus was ingegaan, was voor Anali ook een duidelijk teken dat ze het uit moest maken met haar vriend. “Ik ben daar inderdaad heel zwart-wit in”, aldus Anali.

Vanaf dat moment hoorden of zagen ze elkaar elke dag. En leek alles goed te gaan. Tot Anali de relatie na anderhalve maand beëindigde.
“Er doken grote culturele verschillen op, merkte ik”, vertelt Anali. “Adil had laten vallen dat hij wou dat zijn vrouw een hoofddoek zou dragen en dat het eten klaar zou staan als hij thuiskwam van zijn werk.”
Anali zat duidelijk anders in elkaar. “Mijn mama was echt een vrijgevochten vrouw”, vertelt ze. “Zij was het die het geld binnenbracht. En zelf wou ik die druk niet voelen om aan Adils verwachtingen te moeten voldoen.”

Dat grote verschil was voor Anali een teken om de relatie stop te zetten. “Want ik wou mijn tijd niet verdoen met iemand met wie ik geen toekomst zag”, zegt ze.

Maar dat was buiten Adil gerekend.
“Nog voor ik thuis was, hoorde ik iemand mijn naam roepen”, aldus Anali. “Het was een echt moviemoment voor mij. Opeens stond Adil voor mijn neus aan de GB en hij zei ‘Ik wil gewoon met jou samen zijn. Al de rest doet er niet toe.’”
Adil bevestigt: “Ik wou niet kwijt wat ik toen had.”

Beiden beamen dat er nog steeds grote verschillen zijn tussen hen.
Zo vindt Anali dat in een relatie elke twijfel moet worden uitgesproken. Terwijl Adil zich eerder afsluit in een gesprek als hij zich niet goed voelt en zich liever afzondert.
Daarbij komt ook dat Anali latina is: als ze kwaad is, zegt ze alles wat er in haar opkomt.
“Het komt er dus op neer dat Adil niet mag weglopen en ik op mijn taal moet letten”, lacht Anali.

Verenigde Staten

Maar die verschillen zorgen er ook voor dat ze evolueren als mens waardoor hun relatie beter wordt.
“Anali heeft me helpen groeien op persoonlijk én professioneel vlak”, geeft Adil toe.
Ze stelt hem voortdurend vragen omdat ze het belangrijk vindt dat hij zichzelf kan zijn. “Ik wil niet dat hij ooit het gevoel heeft dat hij iets heeft moeten opgeven voor mij en de kinderen”, verklaart Anali liefdevol.

Het mooiste bewijs daarvan is de periode dat Adil in de Verenigde Staten werkte. “Anali heeft me toen enorm gestimuleerd om die kans te grijpen. Ik verbleef telkens 3 maanden in de States en was dan 10 dagen thuis. Ze heeft er dus gedurende twee jaar vrijwel alleen voor gestaan terwijl we toen al drie kinderen hadden.”

Adil herinnert zich nog goed dat de start van dat gezinsleven heel moeilijk was voor hem.
Anali was al op heel jonge leeftijd volwassen moeten worden, terwijl Adil opgroeide in een meer beschermende omgeving.
“Het jong zijn was gedaan vanaf het moment dat we een kind hadden”, vertelt Adil. “Het was zoeken naar de verantwoordelijkheidszin van elkaar naar ons gezin toe.”
Anali was nog maar 19 toen ze hun eerste kind kregen en besloot om thuis te blijven om voor hun kind te zorgen. “Ik wou er zijn voor mijn kind want ik kwam uit een situatie van een alleenstaande mama met 3 kinderen.”
En tegelijk moesten ze ook zichzelf nog vinden in de nieuwe situatie. “Je bent apart aan het groeien als persoon en tegelijkertijd deelden we dezelfde verantwoordelijkheden. Het was niet gemakkelijk”, zegt Anali.

Maar opgeven staat niet in hun woordenboek.

Marokko

Adil is op zijn twaalfde naar België gekomen en gaat regelmatig een week terug naar Marokko om vrienden en familie te bezoeken.
“De ochtend dat ik naar Marokko ging vertrekken, stond ik op en kon ik aan niets anders denken dan dat ik met Anali wou trouwen.” We schrijven 2011 ondertussen.
Anali lag nog in bed toen Adil naast haar ging zitten en haar dé vraag stelde.
“Ik had geen bloemen, ben zelfs niet op een knie gaan zitten … ik wou haar gewoon zo snel mogelijk ten huwelijk vragen”, herinnert Adil zich.
Een ring was er wel. Die hadden ze namelijk jaren geleden al samen uitgezocht.

“Hij is daarna nooit meer zo nerveus geweest voor iets als toen”, lacht Anali, “ook al wist hij maar al te goed dat ik ja ging zeggen, want ik was hem al enkele jaren aan het ‘pushen’.

Na een eerder hobbelige start hebben deze twee elkaar helemaal gevonden en weten ze perfect wat ze aan elkaar hebben. “We hebben echt wel rust gevonden”, bevestigt het koppel.

Tip

Zouden ze het anders aanpakken moesten ze het opnieuw kunnen doen? Ze knikken en willen een tip meegeven aan jonge koppels: “Probeer samen herinneringen te maken vooraleer je een gezin sticht, want op herinneringen kan je bouwen. Dat hebben wij niet gehad, wij hebben alles achterstevoren gedaan: eerst samenwonen en onmiddellijk kinderen en daarna zijn we bijvoorbeeld pas samen eens op reis gegaan. Het was allesbehalve evident.”

Maar de vele watertjes die ze hebben doorzwommen, heeft hun band alleen maar sterker gemaakt.
Wij zijn er dan ook overtuigd dat ze samen probleemloos een oceaan kunnen oversteken. Hijs die zeilen maar!